ლუკა და ანა ერთმანეთს უნივერსიტეტში შეხვდნენ. ლუკა მხიარული და ენერგიული ახალგაზრდა იყო, ანა კი – თავდაჭერილი და საოცრად ჭკვიანი გოგო. რაც უფრო მეტ დროს ატარებდნენ ერთად, მით უფრო ხვდებოდნენ, რომ ერთმანეთს საოცრად ეწყობოდნენ.

მაგრამ ერთ დღეს ყველაფერი შეიცვალა – ლუკა ავარიაში მოყვა და ინვალიდის ეტლს მიეჯაჭვა. ეს მისთვის მძიმე დარტყმა იყო, რადგან ადრე სპორტით იყო გატაცებული და თავისუფლება მისთვის უმთავრესი რამ იყო.

თავიდან ლუკა ცდილობდა, ანა მასზე უარი ეთქვა. ფიქრობდა, რომ მისი ცხოვრება მეტისმეტად რთული გახდებოდა საყვარელი ქალისთვის. მაგრამ ანამ მას მკაცრად უთხრა:
— „სიყვარული არ ნიშნავს მხოლოდ ბედნიერ დღეებს. შენ ჩემი არჩევანი ხარ – არა იმიტომ, რომ შეგიძლია იარო, არამედ იმიტომ, რომ შენ შენ ხარ.“

ანა ბოლომდე ლუკას გვერდით იდგა. მან გააძლიერა და შთააგონა, რომ ცხოვრება არ დამთავრებულა. ლუკამ ისევ დაიწყო ხატვა, რაც ბავშვობიდან უყვარდა, და წარმატებულ მხატვრად იქცა.

ამ ამბავს ბედნიერი დასასრული ჰქონდა – ლუკამ ანას ხელი სთხოვა, ეტლში მჯდომმა, მაგრამ თავდაჯერებულმა და სიყვარულით სავსემ. ანამ, ცხადია, "კი" უპასუხა. მათ დაამტკიცეს, რომ ნამდვილი სიყვარული არ იცნობს ფიზიკურ საზღვრებს და ის მხოლოდ გულით იზომება. ❤️

დარია: 28.03.2025