ყველაფერი 1943 წელს დაიწყო, როცა ლონდონში მეორე მსოფლიო ომი მძვინვარებდა. ვივიანი, 22 წლის ახალგაზრდა მედდა, იმ დროისთვის ერთ-ერთ სამხედრო ჰოსპიტალში მუშაობდა, სადაც დაჭრილი ჯარისკაცების მკურნალობაში მონაწილეობდა. მიუხედავად მძიმე დროისა, ის ყოველთვის ენერგიით სავსე იყო და ცდილობდა, პაციენტებისთვის იმედი არ დაეკარგა.

ელისონ ლაბისი 25 წლის სამხედრო მფრინავი იყო, რომელიც ინგლისის საჰაერო ძალებში მსახურობდა. მისი მთავარი მისია გერმანული თვითმფრინავების წინააღმდეგ ბრძოლა იყო, რაც ყოველდღიურ საფრთხეს წარმოადგენდა. ერთ-ერთი მისიის დროს, ელისონის თვითმფრინავი მძიმედ დაზიანდა, თუმცა მან მოახერხა დაშვება, მაგრამ სერიოზული დაზიანებები მიიღო.

პირველი შეხვედრა
ელისონი ვივიანის ჰოსპიტალში მოათავსეს, სადაც მან რამდენიმე კვირა გაატარა. თავიდანვე შეამჩნია ახალგაზრდა მედდის თბილი ღიმილი და მზრუნველი დამოკიდებულება. მიუხედავად იმისა, რომ იგი მუდმივ ტკივილში იყო, ვივიანი ყოველთვის ახერხებდა, მისთვის ერთი-ორი ხუმრობით განწყობა გაეუმჯობესებინა.

ნელ-ნელა მათ შორის მეგობრობა ჩამოყალიბდა. ელისონს მოსწონდა ვივიანის ოპტიმიზმი, მაშინ როცა მთელი ქვეყანა ომის ტრაგედიით იყო მოცული. ვივიანისთვის კი ელისონის სიმამაცე და კეთილი გული შთამაგონებელი აღმოჩნდა.

წერილების სიყვარული
როცა ელისონი გამოჯანმრთელდა, იგი ომში დააბრუნეს, მაგრამ ისინი ყოველდღიურად წერილებს წერდნენ. ამ წერილებში ისინი ერთმანეთს თავიანთ გრძნობებზე, ოცნებებზე და მომავალ გეგმებზე უყვებოდნენ. ელისონი ყოველ წერილში ხაზს უსვამდა, რომ ომის დასრულების შემდეგ მას ვივიანთან დარჩენა სურდა.

ერთხელ, როცა ელისონის თვითმფრინავი ჩამოაგდეს, რამდენიმე დღე უგზო-უკვლოდ დაკარგულად ითვლებოდა. ვივიანი განადგურებული იყო, თუმცა განუწყვეტლივ ლოცულობდა მისთვის. საბედნიეროდ, ელისონმა მოახერხა გადარჩენა და რამდენიმე კვირის შემდეგ, მისგან წერილი მიიღო, სადაც ეწერა:
"შენმა სიყვარულმა გადამარჩინა. როდესაც სიკვდილის პირას ვიყავი, მხოლოდ შენზე ვფიქრობდი და ეს ძალას მაძლევდა."

დაბრუნება და ქორწილი
ომის დასრულების შემდეგ, 1946 წელს, ელისონი საბოლოოდ დაბრუნდა ლონდონში. ვივიანი მას რკინიგზის სადგურზე დახვდა. როცა ერთმანეთს მოჰკრეს თვალი, მათ შორის სიტყვები აღარ იყო საჭირო – უბრალოდ ჩაიკრეს ერთმანეთი გულში.

რამდენიმე თვის შემდეგ, მათ ქორწილი გადაიხადეს, რომელიც ძალიან მოკრძალებული, მაგრამ საოცრად ემოციური იყო. მათი ოჯახი მალე გაიზარდა – მათ ოთხი შვილი ეყოლათ და ერთად ცხოვრება გააგრძელეს.

70 წელი ერთად
ვივიანისა და ელისონის სიყვარული წლების განმავლობაში არ განელებულა. ისინი ყოველთვის ერთად გადალახავდნენ ცხოვრებისეულ სირთულეებს – იქნებოდა ეს ფინანსური კრიზისი, ჯანმრთელობის პრობლემები თუ სხვა გამოწვევები. მათთვის მთავარი იყო, რომ გვერდიგვერდ ყოფილიყვნენ.

90-იან წლებში ელისონი ავად გახდა, მაგრამ ვივიანი მის გვერდით იყო ბოლო დღემდე. მისი გარდაცვალების შემდეგ, ვივიანმა თქვა:
"ის ჩემი ერთადერთი და ნამდვილი სიყვარული იყო. მის გარეშე ცხოვრება წარმოუდგენელი მეგონა, მაგრამ ის ყოველთვის ჩემთანაა – ჩვენს მოგონებებში, წერილებში და ჩემს გულში."

ვივიანი 2017 წელს გარდაიცვალა, 96 წლის ასაკში. მათი ისტორია კი დღესაც ცოცხლობს როგორც ერთ-ერთი ყველაზე მტკიცე და ნამდვილი სიყვარულის მაგალითი. ❤️

დარია: 08.02.2025