სიყვარული მატარებლის ვაგონში

ნინო და გიორგი ერთმანეთისგან ძალიან განსხვავდებოდნენ. ნინო წიგნების მოყვარული, ოცნებებში ჩაძირული გოგო იყო, რომელიც მომავალს მშვიდად გეგმავდა. გიორგი კი ენერგიული, ხანდახან ცოტა უპასუხისმგებლოც, მაგრამ გულწრფელი და უშიშარი ბიჭი. ისინი სრულიად შემთხვევით შეხვდნენ ერთმანეთს—თბილისიდან ბათუმისკენ მიმავალ მატარებელში.

ნინო ოჯახთან ერთად სამეგრელოში მიდიოდა ბებიასთან, გიორგი კი მეგობრებთან ერთად ზღვაზე ისვენებდა. მატარებელში ადგილი დაემთხვათ—ნინო ფანჯარასთან იჯდა, გიორგი კი მის გვერდით. თავიდან ერთმანეთს არც კი შეხედეს, მაგრამ როცა მატარებელმა მორიგ სადგურზე შეანელა სვლა, გიორგიმ ნინოს წიგნის ყდას დახედა და გაიღიმა:

— „ეს მეც წამიკითხავს. ბოლო თავი რომ წავიკითხე, ორი დღე ცუდ ხასიათზე ვიყავი.“

ნინოს გაუკვირდა. ცოტათი უხერხულიც იყო უცნობთან საუბარი, მაგრამ გიორგი ისე გულწრფელად ლაპარაკობდა, რომ გოგონამაც გაიბედა:

— „მართლა? მე პირიქით, ბოლოს უფრო იმედი მომეცა…“

ამ ერთი წინადადებით დაიწყო მათი საუბარი, რომელიც მთელი გზა გაგრძელდა. გიორგი ხუმრობდა, ნინო იცინოდა, მერე კი ისეთ თემებზეც გადაინაცვლეს, რაზეც თინეიჯერები იშვიათად ლაპარაკობენ—საოცნებო პროფესიებზე, მშობლების მოლოდინებზე, პირველ იმედგაცრუებებზე.

ბათუმში ჩასვლისას ნომრები გაცვალეს და მაშინაც კი, როცა ზღვაზე ირუჯებოდნენ, ერთმანეთს ყოველდღე წერდნენ. ზაფხული დამთავრდა, სკოლა დაიწყო, მაგრამ მათი საუბრები არ შეწყვეტილა.

ერთ დღეს გიორგიმ გადაწყვიტა, ნინოს გაოცება. მის სკოლასთან მოულოდნელად გამოჩნდა, ყვავილებით ხელში. ნინომ ჯერ შოკი მიიღო, მერე გაეცინა. მაგრამ სწორედ მაშინ მიხვდა—ეს მეგობრობაზე რაღაც უფრო მეტი იყო.

გავიდა დრო. მათ ბევრი სირთულე შეხვდათ—გიორგის ოჯახი სხვა ქალაქში გადადიოდა, ნინოს მშობლები ფიქრობდნენ, რომ გოგოს სწავლაზე უნდა კონცენტრირებულიყო. მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა, მათი სიყვარული ძლიერდებოდა.

დღეს? დღეს ისინი უკვე სტუდენტები არიან. ისევ ერთად. ისევ ისე ეძებენ საინტერესო წიგნებს და ისევ კამათობენ წიგნის ბოლო თავზე.

ეს არის პატარა ამბავი იმის შესახებ, თუ როგორ შეიძლება ერთი ჩვეულებრივი მატარებლის მგზავრობა მთელი ცხოვრების ისტორიად იქცეს. ??

დარია: 07.03.2025